Ir al contenido

man

De Biquizionario

=

Anglés - English

=

  • Prenunciación:  /'mæn/ (AFI)
  • Etimolochía: de l'anglosaxón antigo mann, que ye parola común d'as luengas chermanicas, con o sennificato igual.

man

1. Ombre.
2. Caballer, presona de dinnidat e onor. Sin. mensch

Man.

Aragonés - Aragonés

  • Prenunciación:  /'man/ (AFI)
  • Etimolochía: D'o latín manus, con o sennificato igual

"man"

Sustantivo feminín

Singular Plural
Sustantivo man mans
Diminutivo -eta maneta manetas
Diminutivo -ona manona manonas
Diminutivo -iella  maniella    maniellas  
Aumentativo -ota manota manotas
Aumentativo -aza manaza manazas
Peyorativo manarda manardas

man

  1. Estremidat d'os miembros anteriors d'o ser umano, chuñita en l'abantbrazo, que tiene d'a caniella enta la punta d'os ditos.
  2. En bels animals, estremidat d'os miembros on que i pueden oposar lo plucar contra d'os altros ditos.
  3. En os animals de cuatre patas, as estremidaz d'as dos debanteras.
    p. ex. Mans de corder.
  4. Cadagún d'os turnos en chugando á cartas.

Á man de -
5. Que se troba á poca distanzia d'a cosa endicata. Sin. "Á'l canto de", "Á par de".

Traduccions

Se beiga tamién

Biquizionario
Biquizionario
A Biquipedia tien un articlo sobre man.

Gallego - Galego

  • Prenunciación:  /'man/ (AFI)
  • Etimolochía: D'o latín manus, con o sennificato igual

man

1. Man.

=

Occitán - Occitan

=

  • Prenunciación:  /'ma/ (AFI)
  • Etimolochía: D'o latín manus, con o sennificato igual

man

1. Man.