coscollar

Coscollar.

Aragonés - Aragonés

• Prenunziazión:

• /kosko'ʎar/ en aragonés zentral e oczidental
  • /koskɵ'ʎar/ e /koskɵ'ʎa/ enas parlas d'o Sobrarbe atuals. Enantes tamién /koskɵ'ʎaɾe/.
• /kosko'ʎa/ en belsetán, ansotano d'Ansó (no pas en Fago -/kosko'ʎar/-), e ribagorzano (encluyendo-be lo benasqués).
• /kusko'ʎaɾe/ en chistabín atual.
• /kusko'ʎa/ en chistabín.

• Etimolochía: De coscolla u coscollo.

"coscollar" Sustantivo masculín
	Singular	Plural
Sustantivo	coscollar	coscollars
Deminutivo -et	coscollaret	coscollaretz
Deminutivo -ón	coscollarón	coscollarons
Deminutivo -iello	coscollariello	coscollariellos
Aumentativo -ot	coscollarot	coscollarotz
Aumentativo -azo	coscollarazo	coscollarazos
Peyorativo	coscollarardo	coscollarardos

Sustantivo masculín

1. Matullar de coscollas, u que lo componen, més que més, coscollas.

Traduccions

catalán: sust. garriga (ca) f espanyol: sust. coscojar (es) m

Se beiga tamién

• Coscolla u coscollo
• Coscollina, a ballota de coscolla.